Rita

“Geen bril meer. Ik voel me eindelijk vrij!”

Nadat bij Rita staar werd gediagnosticeerd onderging zij in het MUMC+ in Maastricht een staaroperatie. Haar ogen bleken niet geschikt voor een multifocale lens. Daarom werd voor een torische monofocale lens gekozen, waarmee zowel het probleem van de staar als de cilindrische afwijking werd aangepakt. “Na meer dan 60 jaar ben ik eindelijk verlost van die bril en kan ik met alleen een leesbrilletje prima uit de voeten.” Je leest haar ervaring waarvoor ze koos hier. 

Rita Hagenaars koos voor een torisch kunstlens op haar fiets buiten bij de Maas

Rita (70) kan zich eigenlijk niet meer herinneren dat ze geen bril had. Vanaf haar 5e had ze een bril. In het begin vond ze het dragen van een bril nog leuk, mag dat sloeg al snel om. “Ik ben misschien twee maanden blij geweest met mijn bril, maar merkte al snel de beperkingen. Spelen met een bril op was vervelend en sporten ook. Daarbij werd ik ook gepest met mijn bril. Vanwege mijn cilinder had ik van die dikke jampotglazen. Dat was niet leuk. Toen ik 17 was, zei mijn oogarts: ‘Meid, jij hebt geen brillengezicht, neem toch contactlenzen’. Geen bril meer! Daar was ik blij mee. Zo lang het duurde. Want doordat mijn ogen te veel Meibum aanmaakten (olieachtige substantie die een onderdeel is van de traanlaag, red.), moest ik voortdurend mijn lenzen schoon maken. Dat werkte ook niet. Ik was weer terug bij af en heb sindsdien een bril moeten dragen.”

Zelfs met bril was alles wazig

Rita vertelt dat een aantal jaren geleden per toeval bij haar glaucoom werd ontdekt. “Mijn broer had in het vliegtuig een ooginfarct gekregen. Omdat de oorzaak erfelijk kon zijn, moest ik voor controle naar de oogarts. Daar bleek dat ik glaucoom had. Daarvoor ben ik inmiddels alweer 15 jaar onder behandeling bij een oogarts. Drie jaar geleden zag hij tijdens een oogcontrole dat ik een beginnende vorm van staar had. Opereren was toen nog niet nodig. Maar, zoals hij zei: ‘Er komt een tijd dat je geopereerd moet worden’. Rita geeft aan dat de staar heel langzaam maar zeker haar leven begon te beïnvloeden. “Zonder bril kon ik al niet goed zien, maar het werd nog slechter. Tijdens vergaderingen en bij het schrijven van rapporten merkte ik dat mijn ogen achteruitgingen. Ook het lezen ging minder goed. Dat ging allemaal heel langzaam, bijna ongemerkt. Ook bij het wandelen en fietsen merkte ik dat mijn ogen mij in de steek lieten. Mijn bril leek niet meer te helpen, kleuren werden doffer en ik kon niet meer goed tegen fel licht. Dat bleef zo tot het moment dat wij naar Maastricht verhuisden. Toen werd mijn zicht in één keer heel slecht. Zelfs met bril was alles heel wazig. Als ik met mijn man in de kamer zat, zag ik hem in contouren. Ik raakte best wel in paniek, want ik dacht dat glaucoom de oorzaak was. En ik had bij mijn broer gezien waar dat tot leidt.”

Staar in beide ogen

Een oogarts in het MUMC+ in Maastricht constateerde dat Rita  in beide ogen een vergevorderd stadium van staar had. “Ik moest geopereerd worden, hoe eng ik het ook vond.  Maar ik had geen keuze, anders zou ik door de staar blind worden. Tijdens het vooronderzoek bleek dat mijn ogen niet geschikt waren voor multifocale lenzen. Mijn enige optie was een torische monofocale lens. Mijn oogarts vertelde dat ik daarmee zonder bril in de verte goed zou kunnen zien. Alleen voor het lezen zou nog een leesbrilletje nodig zijn. Dat leek mij geweldig! Na 66 jaar ’s morgens wakker worden en alles zonder bril meteen goed kunnen zien!”

Een wereld gaat open

Afgelopen zomer werd Rita  aan haar ogen geopereerd. “Na de operatie ging letterlijk een wereld voor me open. Het leek alsof iemand de gordijnen had open gedaan. Zo haarscherp en helder kon ik alles zien. Zonder bril kan ik nu tv kijken; de letters van de ondertiteling zijn razend scherp, zonder waas. Dat was vroeger met bril -ook voordat ik staar had- wel anders. Als ik nu naar buiten kijk zie ik alles weer, zelfs de details van gebouwen in de verte, de kleuren, de vormen… deze lenzen geven een nieuwe kijk op het leven.”  Rita  benadrukt dat ze zich sinds de staaroperatie ook veel veiliger voelt. “Op de fiets, maar ook in de auto voel ik me weer veilig. Ik kan anticiperen op het verkeer, zie de verkeersborden èn de omgeving weer prima. Dat is echt genieten, iedere dag weer. De wereld is voor mij weer mooier geworden. En geloof het of niet, maar ik zie scherper en helderder dan voorheen met bril. Als ik opnieuw moest kiezen -met de wetenschap die ik nu heb- zou ik weer gaan voor deze torische monofocale lens. Ik heb er zoveel voor terug gekregen! Ik heb meer dan 60 jaar een bril gedragen, nu hoeft dat -met uitzondering van dat leesbrilletje-  niet meer. Dat is toch fantastisch!